Author: douryeh

Inmiddels heeft de bestuursrechter in mijn zaak tegen Waterschap/AGV vonnis gewezen. Ik heb een gedeeltelijke overwinning behaald: ik hoef niks bij te betalen en het waterschap moet mij de griffiekosten vergoeden. De rechter kon zich ‘goed voorstellen dat ik niet gezien had, dat ik bezwaar had moeten maken tegen de aanmaning’. Dus, ik krijg de griffiekosten terug. Heeft het waterschap (nog) niet gedaan, btw.

Daarmee ben ik echter niet tevreden. Het gaat mij om de vanzelfsprekende, gemakzuchtige praktijk van aanmaningen en dwangbevelen uitpoepen op vorderingen waarvan ze zelf ook erkend hebben, dat die op tijd betaald zijn. Zo’n dwangbevel komt zelfs nog maanden nadien. Ik had ze nog eerder, 2017, geschreven dat ik in termijnen wilde betalen, hetgeen immers luid en duidelijk als mogelijkheid vermeld staat op hun facturen. Maar ze deden net of dat verzoek niet ontvangen was. Ze konden ontvangst van de brief niet ontkennen, omdat ze op stukken ervan prompt gereageerd hadden, destijds. En zelfs het schrijven van die brief, was niet nodig geweest. Waarom alsnog vragen, als ‘t vooraf, op de factuur zelf, reeds gemeld wordt als duidelijke keuzemogelijkheid zonder meer? Waarom wenden ze achteraf voor, dat ze ‘dat zo niet bedoeld hebben’. Het gaat mij erom, dat je je als burger niet met dit soort gebeuzel moet hoeven bezighouden. Een aspect dat mij hieraan steekt, is dat ze in juni aankomen met hun aanmaningen terwijl je betaalt; je wellicht geen bezwaar maakt; ze dan makkelijk hun gang kunnen gaan. In het vakantieseizoen kunnen ze minder opgemerkt met hun incassobureau’s of deurwaarders de woningen langs gaan, inbreken en zich tegoed doen aan eigendommen waar ze geen recht op hebben. Ze weten echter, dat de vordering betaald is en zijn daar soms al op aangesproken. Vraag is, of ze dit ook doen aan Apollolaan en Herengracht, of slechts bij het klootjesvolk.

Het meest storende aspect is dit: ze komen met hun aanzegging tot beslaglegging op jouw eigendommen, #omdat je ‘uit jezelf alles op tijd hebt betaald’, zonder ‘hen te machtigen tot automatische incasso’. Wie heeft hier ooit van gehoord. Laten ze liever #blij zijn, dat mensen uit zichzelf betalen en daarbij zo goed als hen mogelijk is, de routes volgen zoals beschreven op de factuur zelf. Hier klopt dus iets niet. Er lijkt sprake van een voorrecht dat anderen niet hebben. De belastingdienst; gemeentelijke belastingdienst, behoeven dit niet te proberen. Er valt met dezen altijd tot een nette overeenstemming te komen. Wat meespeelt, is dat burgers, maar ook bedrijven, schepen e/a, niet meer kunnen ‘weglopen’ van evt verplichtingen. Iedereen is, direct of indirect, goed bereikbaar. En het waterschap probeerde dit jaar dezelfde truc. Ik had betaald, dat wisten ze, zelfs met een automatische incasso-opdracht. Die had ik schriftelijk naar hen toe gestuurd, zowaar met hun eigen formulier. Maar het begon alweer: ik had zgn geen incassomachtiging gegeven en had ‘eigenhandig’ betaald, dus kreeg ik een aanmaning!? Met aanzegging tot beslaglegging. Toen ik er een mail op terugschreef, heette ‘t dat ‘mijn machtigingsformulier niet was aangekomen’. Leugens weer. Immers worden de bedragen volgens bedoelde machtiging afgeschreven. En leugens, duiden #altijd op enige vorm van corruptie. Weggooien van niet-digitale, papieren correspondentie is voor hen blijkbaar een klein verdienmodel. Als ‘t maar vaak genoeg gebeurt, wordt het vanzelf een mooie bijverdienste. Je hebt brieven niet ontvangen en ‘mag’ dan aanmaningen sturen. Ik heb ze uiteraard niet opnieuw gemachtigd.

Verder denk ik, dat een dergelijk vergrijp, nl weggooien van correspondentie en dossiers, slechts mogelijk is op directieniveau. Gewone medewerkers zouden er immers de laan voor worden uit gestuurd. De gewone medewerkers hebben mij in dit geval nog geholpen: ‘Uit coulance schelden wij u de aanmaankosten ditmaal kwijt’ en ‘het machtigingsformulier is niet gevonden, wilt u aub een nieuw sturen’. Daarmee is het probleem niet opgelost uiteraard. Het ware probleem is: oneerlijk verwijderen van correspondentie uit klantendossiers om daarmee wat gewin te bereiken. Volgens mij, een misdaad. Volgens de wet ook, hoop ik.

Dit hele aspect is in ‘t vonnis onvoldoende meegenomen. Ik ga er nu over in hoger beroep, omdat ik er voor de toekomst van af wil zijn en omdat ik wellicht anderen ermee help. Wmb, ga ik dit tot de Hoge Raad aan toe brengen, mocht ‘t zover komen.

@douryeh